Fenomen gier hyper-casual
Nazwa hyper-casual (w wolnym tłumaczeniu hiper-swobodne) odnosi się do gier, głównie mobilnych, które charakteryzują się lekkością i prostą mechaniką. Ich dużym atutem jest to, że oferują natychmiastową rozgrywkę w trybie „dotknij, aby zagrać”.
Ze względu na swoją prostotę gry hyper-casualowe można nie tylko odtworzyć od razu, ale także w nieskończoność, co czyni je bardzo wciągającymi dla graczy. Połączenie prostej mechaniki z dość minimalistycznym interfejsem użytkownika zapewnia niezwykle atrakcyjne wrażenia dla każdego z graczy i zapobiega konieczności zagłębiania się w samouczki objaśniające zasady gry. Są one bardziej przystępne niż inne, zwykłe gry, gdyż gracze mogą natychmiast wskoczyć do rozgrywki i dać się wciągnąć, aby pokonywać kolejne poziomy i zdobywać wirtualne nagrody.
Czym są gry hyper-casual?
Gry hyper-casual charakteryzują się tym, że nie mają żadnej, możliwej do zidentyfikowania postaci lub loga (jak np. Grand Theft Auto lub Super Mario Bros). Tytuły gier nie są szeroko rozpoznawalne i nie są dostępne na dużych platformach gier, takich jak kasyno VulkanVegas. Sama idea hiper-swobodnych gier wciąż może wydawać się niejasna dla osób spoza branży mobilnej. Z kolei osoby działające na rynku gier mobilnych twierdzą, że gry hyper-casual są najszybciej rozwijającą się kategorią na urządzeniach mobilnych, co czyni je największą nowością w branży gier na urządzenia przenośne.
Gry hyper-casualowe nie są do końca „nowe”, zwłaszcza w tym sensie, że pod pewnymi względami są odrodzeniem gier arkadowych. Mimo to, dopiero niedawno stały się nowym, dość sensacyjnym trendem, zajmując 10 z 15 pierwszych miejsc na listach najczęściej pobieranych gier mobilnych. Wzrost popularności gier hyper-casualowych można przypisać wielu rzeczom, począwszy od sposobu, w jaki te gry są w stanie wypełnić powstającą lukę w przestrzeni gier, po postęp w monetyzacji reklam.
Koncepcja hyper-casual to nowe podejście do standardowej formuły tworzenia gier. Zamiast kosztownego i długotrwałego procesu testowania, dopracowywania i udoskonalania tytułu, w nadziei, że gracze pokochają go tak mocno, że nie znudzi się im przez lata, wydawcy hyper-casualowi pracują według objętości, często wypuszczając nowy tytuł w nadziei, że odniesie on sukces i rozprzestrzeni się niczym viral.
Voodoo
Firma Voodoo to francuski start-up, który tworzy jedne z najchętniej pobieranych gier tego typu. Szacuje się, że w 2019 roku wyprzedził pod względem instalacji gier takich gigantów jak Tencent czy Nintendo. Sama firma twierdzi, że jej gry zostały już pobrane przez ponad miliard użytkowników, a najchętniej ściąganymi aplikacjami są Helix Jump, Crowd City i Paper.io.
W Helix Jump, jednej z najpopularniejszych gier Voodoo, gracze muszą przesuwać palcem w lewo i w prawo, aby zakręcić kołem, pozwalając skaczącej piłce spaść tak daleko, jak to możliwie. Każda próba jest przeplatana reklamą pełnoekranową, podczas gdy dwie kolejne reklamy są nakładane na rozgrywkę. Ta gęstość reklam w połączeniu z setkami milionów pobrań miesięcznie w całej kategorii sprawia, że gry hyper-casual są bardzo lukratywne dla ich twórców.
Wady gier hyper-casual
W związku z tym, że gry są tworzone automatycznie, po kosztach i nie bazują się na oryginalnych schematach czy pomysłach, kolejne tytuły mogą stać się kopiami poprzednich, być coraz bardziej przewidywalne, a co za tym idzie nudne. Niektórzy ubolewają, że masowe tworzenie gier, w którym idzie się na ilość, a nie na jakość, zabija kreatywność programistów.
Model biznesowy hiper-swobodnych gier
Każda gra tego typu jest tworzona po kosztach, często przez zespoły złożone z zaledwie dwóch lub trzech osób. Przy tworzeniu gry używa się surowej grafiki i bardzo prostej rozgrywki. Jeśli gra zaczyna być obiecująca, wydawca zaczyna dodawać do gier tanie reklamy internetowe, a następnie zamienia je w przychody, wyświetlając jeszcze więcej reklam w tej samej grze.
Szacuje się, że przeciętna sesja gry typowego użytkownika w hyper-casualowej grze wynosi zaledwie dwie i pół minuty dziennie w porównaniu do prawie 20 minutami, które poświęcają na grę osoby wybierający standardowe gry. Czy wynika z tego, że gry hyper-casualowe są mniej wciągające i łatwiej się nudzą? Przeliczając to na pieniądze, tak krótki czas gry oznacza, że średni dochód od każdego użytkownika jest również niewielki, przy medianie wynoszącej zaledwie 0,13$.
Celem głównych firm tworzących tego rodzaju gry jest zbudowanie sieci graczy tak dużej, aby była samowystarczalna, wykorzystując reklamy we własnych grach, aby zwiększyć liczbę pobrań nowych tytułów. Im więcej gier w sieci, tym więcej danych można zebrać o tym, czego chcą i oczekują gracze i planować kolejne sieci gier. Oznacza to także, że nawet mniejsi producenci gier hyper-casual mogą w dłuższej perspektywie zbudować całkiem lukratywny biznes.
Podsumowanie
Jak podchodzić do trendu gier hyper-casualowych? Może być to krótkotrwała moda, jednak dla reszty branży daje dobrą lekcję tego, jak szybko poruszać się w nowych trendach i wykorzystywać uzyskiwane dane do testowania i tworzenia nowych tytułów, co przyspiesza cały proces tworzenia gier i sprawia, że na nowe i wciągające aplikacje nie trzeba czekać latami.